روزبه کردوني*/ ديروز استاديوم تختي اهواز روزي تاريخي را به خود ديد. در گرماي طاقت‌فرساي اهواز نه‌تنها کل محوطه چمن استاديوم تختي بلکه دوسوم سکوها نيز مملو از خوزستاني‌هايي بود که آمده بودند بگويند دکتر روحاني  «ماکه هوا نداريم.. هنوز هواتو داريم». در اين ورزشگاه خاطره‌انگيز، همه را مي‌ديدي. عرب، بختياري، شوشتري، دزفولي، بهبهاني، قشقايي، بندري. همه در کنار هم شعار مي‌دادند چو ايران نباشد تن من مباد. در تفسير حماسه امروز خوزستاني‌ها در حمايت از روحاني به تعبير عادل فردوسي‌پور بايد بگوييم «چه کردند اين خوزستاني‌ها». خاطرم هست سال 1378 يا 1379 زماني که عضو انجمن اسلامي دانشجويان بودم براي نشست ساليانه انجمن‌هاي اسلامي به تبريز رفته بودم. در آن ايام هنگام قدم زدن در بازار تبريز قصد خريد کتابي را از يک کتابفروش دوره گرد داشتم. آن کتابفروش جوان کتاب را رايگان به من داد و روي آن نوشت: «خاتمي عامل نزديکي ماست، او را پاس بداريم». ديروز بعد از سال‌ها ياد آن روز و آن جمله افتادم. شکوه حضور ده‌ها هزار نفري اقوام و طوايف مختلف خوزستاني در کنار هم مؤيد اين نکته است که امروز هم بايد گفت «روحاني عامل نزديکي ماست، او را پاس بداريم».

* مديرکل آسيب‌هاي اجتماعي وزارت رفاه